Maandag 30 september; Op het terrein van de Indianen................

Het was een lange dag vandaag! Vanmorgen om 5.15 uur ging de wekker al want we wilden om 6.15 uur vertrekken. We moesten vandaag een heleboel kilometers/miles maken.... Allereerst stond de Antilope Canyon op ons programma, een slot canyon die begin augustus nog helemaal onder water had gestaan tijdens de flash floods die Arizona toen geteisterd hebben. We hebben gekozen voor de Lower Canyon omdat die langer is dan de Upper (400 ipv 90 meter) en spectaculairder! Wat een kleurenpracht, je kunt niet beschrijven hoe mooi dit is, je begrijpt het alleen als je het met eigen ogen gezien hebt. Het was de omweg van 125 km en 52 dollar! zeker waard.

 

 

 

 

Hier kun je zien hoe smal de rotsspleet is

 

Nadat we 1, 5 uur in de canyon hadden doorgebracht zijn we doorgereden naar Monument Valley. Hier had ik zelf erg hoge verwachtingen van.... Ik kan niet anders zeggen dat het nog mooier was dan alle foto's die ik er al van gezien heb. Vooral de "drie buttes" die aan het begin staan spreken erg tot de verbeelding. Je blijft ze fotograferen, vanuit alle hoeken en standen. Omdat we vanaf het Visitor Center en de parkeerplaats al zo'n mooi zicht hadden op deze rotsen besloten we met onze gewone huurauto de 17 miles dirt road niet te trotseren. Bovendien zouden we hier 2 uur zoet mee zijn en we hadden ook nog te maken met een uur tijdsverschil tussen Utah en Arizona.

Dus op naar Blandings, onze overnachtingsplaats. Een gat met een paar motels, 1 supermarkt, wat (fast food) restaurants en veel Mormonen dus geen alcohol te vinden in het hele dorp. Het motel is een shabby ding met gaten in de gordijnen maar met twee queensize bedden, dus slapen we vanavond apart.....

We zitten nu vol spanning voor de tv te wachten op de beslissing of er een government shutdown komt. Dat zou betekenen dat vanaf morgen alle Nationale Parken gesloten zijn. We hebben er pas twee bezocht van de geplande zeven dus voor ons zou dat een enorme teleurstelling zijn. Het is erg spannend en hoewel dit ieder jaar wel een issue is, is de dreiging dit keer echt serieus!

Zondag 29 september; Grand Canyon, dag 2..........

Na de koude zonsondergang van gisteren hadden we geen puf om vanmorgen om 06.20 uur de zonsopgang te bekijken. Dat zou betekenen dat we dan al om half 6 bij de bus moesten staan om naar een uitkijkpunt te gaan. Om 8 uur gingen we uiteindelijk met de bus richting Yaki Point om de South Kaiboab Trail te lopen. We kwamen daar om 9 uur aan en zijn in iets meer dan een uur naar het tweede rustpunt gelopen; Cedar Ridge, 400 meter lager dan de rim die op 2230 meter ligt. Deze daling liep over 2, 6 km. Het was een flinke klim terug, lastiger dan de klim van de Bright Angels Trail maar het uitzicht bij Cedar Ridge was geweldig. Je had echt het idee dat je midden in de Canyon bent. Toch hebben we bijna net zo snel geklommen als dat we gedaald waren, in iets meer dan een uur waren we weer boven.

Moe maar voldaan zijn we daarna in de bus gestapt om ons rond te laten rijden over het westelijke deel van de south rim, dat deel wat we gisteren nog niet gezien hadden. Vanaf deze uitkijk punten konden we de trails die we gelopen hadden mooi zien liggen......

 

 

Helaas zit ons bezoek er in de Grand Canyon alweer op. Peter had het wel gezien bij al die uitkijkposten, die riep na de tweede post al; ik heb een deja vu.....
Je beleeft de canyon pas als je er ook daadwerkelijk in afdaalt, en ja, dat was geweldig!

We hoorden vandaag wel verontrustende berichten over sluiting van de Nationale parken per 1 oktober, de beslissing valt morgenavond en het schijnt echt een serieuze dreiging te zijn. Het zou toch wat zijn als het echt doorgaat, wat moeten we dan de komende 2, 5 week nog doen hier, we hebben nog zoveel parken op het programma staan......

Zaterdag 28 september; Grand Canyon........

Al voor achten, het ijs stond op de autoruiten, waren we vanmorgen onderweg naar de Grand Canyon. Omdat het vandaag Nationale Parken dag was en het erg druk was in de Village en bij de zuidelijke entree hadden we besloten om de oost ingang te nemen en zo eerst met onze eigen auto de Desert View Drive en alle uitkijkpunten af te rijden. Desert View Point was dus onze eerste kennismaking met het overweldigende natuurschoon van de Grand Canyon.

 

 

Nadat we het hele oostelijke deel van de zuid rim hadden afgereden hebben we ingecheckt bij de Bright Angels Lodge, een Lodge die al van begin 1900 hier aan de zuid rim van de Grand Canyon staat en nog in oude stijl is. We slapen vanacht lekker knus in een queensize bedje van 120, dat wordt een hele uitdaging.....

Om 15.30 uur vanmiddag hebben we nog een stuk van de Bright Angel Trail gelopen die hier voor de deur begint. We zijn een half uur naar beneden gelopen en waren eigenlijk ook in een ruim half uur weer boven terwijl we op een uur hadden gerekend. Het was niet heel erg moeilijk, we zijn in Frankrijk wel steilere klimmetjes gewend. Het is wel overweldigend als je na een half uurtje omhoog kijkt en ziet hoe snel je afgedaald bent in de Canyon en hoe hoog die wanden zijn.

 

 

Daarna zijn we met de shuttlebus naar Hopi point gegaan voor de zonsondergang. Het werd redelijk koud toen de zon onderging.....

Vrijdag 27 september; Route 66, Seligman, Sedona, Flagstaff

Vanmorgen vroeg vertrokken via de Route 66 naar Seligman. Hier even uitgestapt om de oldtimers en de vele souvenirs shops te bekijken, niet echt ons ding maar toch wel grappig om het hele Route 66 circus eens van dichtbij te bekijken.

Daarna doorgereden naar Flagstaff waar we zouden overnachten.
We waren echter al voor de middag op plaats van bestemming dus zijn we eerst doorgereden naar Sedona om het Slide Rock State Park te bezoeken. Gladde rode rotsen aan de Oak Creeck waar je ook kunt zwemmen in het heel heldere maar wel steenkoude water. Wij hebben het gelaten bij een wandeling over de rotsen waarbij ik eerlijk moet bekennen dat ik toch wel een beetje angstig ben geworden bij het klimmen. Ik heb er daar ook verschillende onderuit zien glijden op de natte, gladde rotsen. Dit keer wist ik me gelukkig staande te houden. ;-)

Na deze lunch stop hebben we de Crescent Moon Ranch bij Red Rock Crossing bezocht om hier foto's te kunnen maken van de Cathedral Rock, die op deze plaats prachtig weerspiegelt in de Oak Creeck. Wat een schitterende plek was dit, alleen jammer dat de muggen hier ook hun favoriete stek hadden gevonden...... (op mijn lijf).

 

 

Daarna moe maar voldaan terug naar ons motel in Flagstaff. Ik geloof dat we het vanacht minder getroffen hebben dan de afgelopen week. We logeren in een America's Best Value Inn maar om te beginnen brak ik de sleutel af in het slot, toen kreeg ik een sleutel mee die niet paste, we zitten boven, dus gesleep met koffers en we zitten langs een spoorlijn waar de goederentreinen langs denderen. Het is een beetje een ouwe boel hier. Geen koffiezetter, geen fohn (oh oh), een ouwe tv.... Nou ja, het is maar voor 1 nacht en we moeten morgenochtend toch al heel vroeg vertrekken want dan gaan we naar de Grand Canyon....